W konkursie dyplomów Sztuki Mediów zwyciężyli gamerzy
Artyści ze świata sztuki mediów najszybciej reagują na
zmiany w społeczeństwie, nauce i technologii. Świat analogowy zanurza się w
niepamięci, świat cyfrowy z zadziwiającą szybkością zdobywa nowe obszary
ludzkiego życia. Zaciera się granica między rzeczywistością i jej wirtualną
alternatywą. Czy nadążamy za tak szybkim tempem i czy potrafimy zaakceptować w pełni
tę sytuację – także w zakresie sztuki?
 |
| Fot. Wojtek Chrubasik. |
Czwarta edycja konkursu Najlepszych Dyplomów Sztuki Mediów dała możliwość publiczności zapoznać się z potęgą sztuki nowych mediów oraz dyscyplin intermedialnych. W konkursie, organizowanym przez Centrum Sztuki WRO i Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, zaprezentowane zostały rozmaite projekty dyplomowe z ośmiu polskich publicznych uczelni artystycznych: Gdańska, Katowic, Krakowa, Łodzi, Poznania, Szczecina, Warszawy i Wrocławia.
Nazwiska laureatów zostały ogłoszone podczas wernisażu w Centrum Sztuki Wro, w czwartek 17 maja 2018 roku. Jury konkursu przyznało nagrodę ufundowana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Angelice Grzegorczyk i Adrianowi Szwarcowi za „niezwykłą aktualność tematu pokazanego w szerokiej perspektywie. Performowanie rzeczywistości, aż do zatarcia granic pomiędzy tym, co realne a tym co stanowi kreację wirtualną”.
Artyści wykreowali pokój gamera. Nieokreślonego koloru wykładzina,
konsola Playstation, komputer, biurko, krzesło, znoszony podkoszulek,
zapomniany kubek po energetycznym napoju – rzeczy, które miały udomowić
przestrzeń, ale wciąż czujemy, że trafiliśmy do
strefy pozbawionej człowieczeństwa. Obecność artystów zaznaczona jedynie w postaci
awatarów istniejących w innym, zero-jedynkowym wymiarze.
Jeżeli chodzi o zacierania granic i przechodzenie między
tym, co wyobrażalne i niewyobrażalne, to można tak scharakteryzować nieomal
wszystkie tegoroczne prace konkursowe. Adrianna Gołębiewska projektem Ogródki działkowe zaproponowała wielokanałową
instalację z nieco sentymentalną dedykacją dla Rodzinnych Ogródków Działkowych.
Instalacja site specific w zestawieniu
z wideo, rzeźbą oraz książką artystyczną składa się na jednolity wieloplanowy projekt.
Z kolei Piotr Madej w swojej pracy sięga po planetę Ziemia i podejmuje próby ingerowania
w Układ Słoneczny przy pomocy samodzielnie wykonanego sterownika, pozwalającego
„zarządzać orientacją" sfer niebieskich w wirtualnym układzie. Z kolei Jana
Shostak, Białorusinka, studiująca na ASP w Warszawie, wprowadza do języka słowo
„nowak”, które miałoby zastąpić negatywnie nacechowane określenie „uchodźca”. Rozpowszechnia
swój projekt w mediach społecznościowych i środkach masowego przekazu – na
blogach, w programach telewizyjnych i licznych audycjach radiowych.
Najbardziej tradycyjnie, na tle tego interdyscyplinarnego szału wyglądała praca Julii Nędzyńskiej, studentki Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Artystka posługuję się, można powiedzieć, klasycznymi środkami wyrazu w porównaniu do innych artystów nowych mediów – animacją komputerową. W swojej pracy I'm happy, Julia Nędzyńska przekształciła znane obrazy malarskie w ruchome sceny i zmontowała z nich krótki klip. Wykorzystując uniwersalne piękno klasycznych dzieł sztuki, przedstawiających kobiety, artystka zawarła w swojej pracy głębokie psychologiczne wątki – temat depresji, samotności, przemocy wobec kobiet. W swojej animacji zwraca uwagę na to, co może kryć się za pozorami szczęścia i wysublimowanym wizerunkiem piękna kobiecego. Być może Julia Nędzyńska nie celuje w zagadkowych i dla wielu – wciąż jeszcze niezbadanych terenach wirtualnej rzeczywistości, lecz nie sposób podważyć wagi i aktualności tematu przez nią dotkniętego.
 |
| Fot. Maryia Tulzhankova. |
Najbardziej tradycyjnie, na tle tego interdyscyplinarnego szału wyglądała praca Julii Nędzyńskiej, studentki Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Artystka posługuję się, można powiedzieć, klasycznymi środkami wyrazu w porównaniu do innych artystów nowych mediów – animacją komputerową. W swojej pracy I'm happy, Julia Nędzyńska przekształciła znane obrazy malarskie w ruchome sceny i zmontowała z nich krótki klip. Wykorzystując uniwersalne piękno klasycznych dzieł sztuki, przedstawiających kobiety, artystka zawarła w swojej pracy głębokie psychologiczne wątki – temat depresji, samotności, przemocy wobec kobiet. W swojej animacji zwraca uwagę na to, co może kryć się za pozorami szczęścia i wysublimowanym wizerunkiem piękna kobiecego. Być może Julia Nędzyńska nie celuje w zagadkowych i dla wielu – wciąż jeszcze niezbadanych terenach wirtualnej rzeczywistości, lecz nie sposób podważyć wagi i aktualności tematu przez nią dotkniętego.
 |
| Fot. Maryia Tulzhankova. |
Organizatorzy konkursu zaprosili również publiczność do
wybrania najlepszego projektu dyplomowego. Głos można oddać na wystawie do
22.07.2018 W Centrum Sztuki WRO, ul.Widok 7, Wrocław.
Maryia Tulzhankova
Artyści i prace:
Daniel Sobański, Imago,
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Adrianna Gołębiewska, Ogródki
działkowe + Laurka dla najbliższych, Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława
Strzemińskiego w Łodzi.
Adrian Szwarc, Angelika Grzegorczyk, The Texture Catcher & kigurumi doller. Please subscribe, like and leave a comment below, Uniwersytet
Artystyczny w Poznaniu.
Piotr Madej, Percepcja
sfer, Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Jana Shostak, nowak
/ nowaczka / nowacy, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie.
Mikołaj Szpaczyński, Uziemienie,
Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach.
Aleksandra Zielińska, Obiekt
z tekstem znajduje się częściowo poza stroną, Akademia Sztuki w Szczecinie.
Julia Nędzyńska, I’m
happy, Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu.
0 komentarze