Nieskończona lekcja geometrii

by - 01:31




Czy też uważasz, że uczniowie przyjmują doktryny swoich mistrzów?




Najlepszym przykładem sprzeciwu przeciwko dominującemu stylowi była postawa Zofia Artymowskiej, która zaraz po ukończeniu Akademii szukała swojej indywidualnej drogi. Zofia Artymowska w 1950 roku zakończyła studia na wydziale malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Opisywana takimi określeniami jak: sławna artystka, malarka, oddany, znakomity pedagog. Jedna z najsłynniejszych przedstawicielek nurtu op-art w polskiej sztuce. Pierwszego dnia grudnia 2017 roku, w Ośrodku Dokumentacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu odbył się wernisaż ,,Nieskończona Geometria" na którym zostały zaprezentowane prace malarskie, rysunkowe oraz fotomontaże artystki pochodzące ze zbiorów z lat 70. i 80. Wystawie towarzyszył obszerny katalog z reprodukcjami prac oraz opisami twórczości.


Fot. Aleksandra Kanoniak.


Zainspirowana przestrzenią, uporządkowanymi, zredukowanymi do minimum ilościami form w krajobrazach w końcu lat 60 Artymowska rozpoczęła pierwszy cykl prac, który trafił do szerszej liczby odbiorców. Nazwała go „Poliformy”. Zaczynając tworzyć odnalazła pewien moduł, którym dalej posługiwała się i pomnażała – była to konkretnie forma walca. Stosując wyłącznie techniki malarskie, osiągnęła w swoich pracach iluzję głębi, jak gdyby wrażenia dalekich korytarzy i w ten sposób wytworzyła znak rozpoznawczy swojej twórczości. 


 
 
„Poliformy CXXXXII- Kompozycj różnostronna”, 1990, 147x89 cm.
Fot. Aleksandra Kanoniak.



Artystka powiedziała: „Całe cykle moich prac […] objęte są hasłem i numerem oraz objaśnieniem czy obraz jest jedno czy wieloczęściowy, czy jedno czy wielokierunkowa jest możliwość eksponowania go”. Jak widać na powyższej ilustracji i podpisie, obraz ten opatrzony jest informacją o różnostronności. Co daje nam możliwość różnorakiej interpretacji obrazu wiszącego wzdłuż czy też w poprzek, ale również wprowadza przewrót w wystawiennictwie. Artystka sama decydowała jak eksponowane będą się jej prace. W mniejszym stopniu stosowała klasyczne metody wystawiennictwa. W ten sposób mogła wpływać na odbiorce.
Widać więc jak dużą rolę dla percepcji odbioru i interpretacji obrazów jest ruch odbiorcy, zaciekawienie go i wprowadzenie elementu zaskoczenia, a czasem nawet kontrowersji.
Wystawa prac tworzy spójną całość. Przestrzeń miejsca wystawienniczego daje możliwość szerszego odbioru. Sala, w której zaprezentowano prace jest bardzo dobrze oświetlona. A duży metraż pozwala na oglądanie prac malarskich z bliska i z daleka. Bez wątpienia jest to bardzo bogaty zbiór kawałka sztuki współczesnej.

Praca ,,Poliformy CXXXXII” powstała w okresie dojrzałej twórczości artystki, namalowana farbą akrylową i/lub olejną. Obraz wpisuje się w kierunek op artu, czyli kierunku w sztuce, który miał za zadanie oddziaływać na oko odbiorcy, a nie na jego intelekt czy emocje. Kombinacja linii i geometrii dają złudzenie optyczne, efekt głębi, ruchu i wibrowania. W opisywanym obrazie widać wypomnianą głębie i wrażenie dalekich korytarzy. Ruch w obrazie jest dynamiczny, poprzez dobranie odpowiedniej kolorystyki i nadanych kierunków.

Dzieło Artymowskiej tak jak typowe dzieła z tej specyficznej odmiany abstrakcjonizmu składa się z powtarzających się geometrycznych wzorów, w tym przypadku z walców. Wciągają widza w grę złudzenia, niemalże daje możliwości wejścia w obraz. Artystka intryguje i zahipnotyzoywuje. Prowadzi swoich widzów w magiczny świat kolorowych obrazów, natomiast widza zaangażowanego w osobliwy świat geometrii.








Aleksandra Kanoniak

Organizatorzy wystawy: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Czas trwania: 1.12.2017 – 15. 03. 2018. Wernisaż 1.12.2017.


Źródła:
Katalog towarzyszący wystawie, Zofia Artymowska- nieskończona geometria


Share
Tweet
Pin
Share
Tags :

You May Also Like

0 komentarze