Wszyscy mamy powody do cierpienia. Artyści, wydawać by się mogło, że maja tych powodów jeszcze więcej, ze względu na swoją wrażliwość. Jednym z nich może być z pewnością, coś co ich zniewala oraz nadaje sens ich działaniu. Coś co wznosi na wyżyny, dając poczucie zadowolenia, ale również rządzi się swoimi prawami i jest bezlitosne dla autora – wystawa.

 W Browarze Mieszczańskim 20 maja 2017 roku miało miejsce otwarcie wystawy pt. „Wystawa jako źródło cierpień”. Uczestnikami byli studenci ASP we Wrocławiu z Wydziału Malarstwa i Rzeźby, Katedry Mediacji Sztuki, Wydziału Grafiki i Ceramiki. Ciekawa przestrzeń dała wiele możliwości, ale również wiele ograniczeń. Wymusiła na autorach dostosowanie się do jej specyfiki, a w niektórych przypadkach widać, że sprowokowała do powstania określonej instalacji. Jak gdyby czekała, aż ktoś zamontuje oczekiwane elementy.

Przestrzeń oferowała mroczny klimat, prawie całkowity brak światła, wilgoć w powietrzu i charakterystyczny zapach. Miejsce było mocno „zapuszczone”, lecz miało w sobie niewątpliwie urok i nie pozostawało obojętne dla nikogo. Artyści musieli skonfrontować się z tymi warunkami. Część prac była już wystawiana w innych miejscach, a tutaj pojawiły się ponownie. Autorzy takich prac potraktowali wystawę jako miejsce, gdzie mogą pokazać swoje dzieła, musieli wybrać jak najkorzystniejsze, a w tym przypadku zarazem najłaskawsze miejsce dla dzieła.

Jednak najciekawsze prace powstały w wyniku prowokacji przestrzennej. Twórcy wykazali się w wielu przypadkach ogromną pomysłowością co pozwoliło przemówić miejscu.   Tematyka samych prac była bardzo różnorodna, wydawać by się mogło, że jest to zlepek chaotycznych prac artystów, którzy po prostu chcą się pokazać. Jednak wszystko oscylowało dokoła wystawy, był to początek postrzegania miejsca, pretekst do tworzenia. Wydarzenie jednak trwało długo dużej niż od 20 maja. Należy odnieść się do tytułu i zrozumieć, że głównym aktem twórczym było jej powstawanie, nim pokazano ją w gotowości. Proces twórczy był dla części artystów transformacją. Uczestnicy z wrogów przestrzeni wystawienniczej stali się jej zwolennikami. 

Elementami wystawianymi były zdjęcia, obrazy, instalacje, dźwięk, rzeźby, performance, graffiti, wlepki a nawet QR kody. Nie można wyróżnić jednej wspólnej składowej tej wystawy. Prace były różnorodne, czasami niespójne, ale dobrze się prezentowały, mimo ciężkich warunków technicznych. Nie było ciągłości ani wpływu poszczególnych prac na siebie. 

 

Fot. Wojciech Chrubasik.

Wystawa była bardzo ciekawa, mocno zwracała uwagę na przestrzeń. Wystawione dzieła pokazywały konkretny sposób myślenia autora, który często zaskakiwał pomysłowością i umiejętnością dostosowania się do tego miejsca.

Joanna Kozłowska